معامله گری، حرفه ای بدون محدودیت

ما در جامعه ای زندگی می کنیم که قوانینی بر آن حاکم است. هر جایی، هر مکانی، هر سازمانی، هر شهری و.. یک سری قوانین دارد و ما مجبور به پیروی از آنها هستیم. همین قوانین و باید و نباید ها هستند که تصمیم گیری های ما را محدود می کنند و برای ما خط قرمز هایی را روشن می کند.

در معامله گری حد و مرزی برای ما نیست.. ما خودمان قوانین را میسازیم، خودمان مقدار ریسک برای هر معامله را انتخاب می کنیم و در جزئی ترین چیزها خودمان تصمیم گیرنده و مسیول هستیم. درحقیقت فعالیت در کاری که قوانین را خودتان مشخص می کنید به این معنی هست که شما مدیر خود هستید… به نظرم مدیر خود بودن یا Self managing بسیار مشکل است؛ چون وقتی کسی مدیری داشته باشد نسبت به خیلی از مسولیتها مبراست.. اما از بحث خودمان دور نشویم..

بازار سهام متشکل از متغیر های بسیار زیادی است، ما تنها باید بر اساس تعدادی از این متغیر ها سیستم معاملاتی خود را طراحی کنیم.

معامله گری، حرفه ای بدون محدودیت

اما سوال اصلی اینجاست… چرا با وجود این همه متغیر و این همه طرز تفکر برای معامله گری، افراد زیادی ضرر می کنند !؟ پاسخ به نظرم روشن است.. چون قوانین را خودمان مشخص می کنیم و در این مورد آزادی نامحدودی در نحوه برخورد و تامل با بازار خواهیم داشت..