معامله‌گران ریسک‌پذیر و ریسک گریز

شما جزء کدام دسته هستید!؟

در مطلب قبل با عنوان معامله‌گر محافظه‌کار هستید یا جسور اندکی ذهن شمارا به چالش کشیدیم. در این مقاله روش سرمایه‌گذاری ریسک گریز را در مقابلِ روش جسورانه (ریسک‌پذیر) موردبررسی عمیق‌تر قرار می‌دهیم.

آنچه در مقاله پیشین روی آن تأکید شد، اهمیت تطبیق سهم مناسب و زمان مناسب بود. گفتیم که بازار بورس، آزادی عملِ زیادی به ما می‌دهد. بر همین اساس معامله‌گران عموماً به دودسته ریسک‌پذیر و ریسک گریز تقسیم می‌شوند.

همان‌طور که اشاره شد، روش معاملات سرمایه‌گذاران محافظه‌کار در مقابل روش سرمایه‌گذاری جسور و خطرپذیر به‌کلی متفاوت است. منظور از روش سرمایه‌گذاری، استراتژی هر شخص به‌منظور تخصیص و توزیع دارایی خود در سهم‌های مختلف است.

این مقاله تصمیم دارد به بررسی عمیق‌تر این دو روش سرمایه‌گذاری در بورس از نگاه دقیق‌تر بپردازد.

روش سرمایه‌گذاری جسورانه (ریسک‌پذیر)

اگرچه همه‌ی افراد صرفاً باهدف کسب سود وارد بازار می‌شوند اما قصه‌ی سرمایه‌گذاران جسور به قصه‌ی خرگوش و لاک‌پشت شبیه است!

سرمایه‌گذاران جسور عموماً به دنبال کسب سودهایی هرچند اندک اما در زمان کوتاه هستند. معامله‌گران نوسان گیر که برای کسب سودهای اندک، در مقطع زمانی کوتاه وارد بازار می‌شوند، دقیقاً همین سبک سرمایه‌گذاری را دنبال می‌کنند.

معامله‌گرانی که روش سرمایه‌گذاری خطرپذیر و جسورانه را دنبال می‌کنند ترجیح می‌دهند پولشان سریع رشد کند. البته باید عواقب این طرز تفکر را نیز بپذیرند چراکه ممکن است سرمایه آن‌ها مورد خطر قرار گیرد. در ادامه دو نکته درباره‌ی این گروه از سرمایه‌گذاران را موردبررسی قرار می‌دهیم.

1- سودِ تقسیمی مهم نیست!

این از ویژگی سرمایه‌گذاران جسورانه است که هیچ‌گاه به سود تقسیمی توجهی نمی‌کنند. آن‌ها حتی درصد سهامداری نیز برایشان اهمیتی ندارد. سودِ تقسیمی سهام که عموماً بعد از مجامع پرداخت می‌شود، معمولاً بسیار ناچیز است. سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر هرگز باهدف دریافت چنین سودهای اندک وارد بازار بورس نمی‌شوند!

افرادی که روش سرمایه‌گذاری جسورانه را انتخاب می‌کنند، ترجیح می‌دهند این سودهای اندک به‌جای تقسیم بین سهامداران، مجدداً در شرکت سرمایه‌گذاری شود.

اگرچه سودِ تقسیمی مناسب، انگیزه خوبی برای سرمایه‌گذاری بیشتر افراد است اما میزان این سودها به‌هیچ‌وجه سرمایه‌گذاران جسور را راضی نمی‌کند. آن‌ها معتقدند اگر بجای تقسیم سود، آن‌ها را مجدداً در شرکت سرمایه‌گذاری کنند زمینه‌ی رشد مضاعف شرکت فراهم خواهد شد.

2- سهم‌های کوچکِ مستعد رشد

سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر معمولاً به دنبال سهم‌های کوچک بازار هستند. شرکت‌های بزرگ به‌واسطه‌ی بازار بزرگ و سرمایه‌های میلیاردی که دارند، همواره ریسک خود را کاهش می‌دهند. در مقابل، شرکت‌های نوپا پتانسیل‌های رشد بسیار بالاتری رادارند. البته ناگفته پیداست که این پتانسیل رشد، نوعی شمشیر دو لبه است که می‌تواند به ورشکستگی هم ختم شود.

روش سرمایه‌گذاری جسورانه این امکان را می‌دهد تا به‌جای کسب سودهای لاک‌پشتی، شانس خود را برای کسب سودهای چند صددرصدی در سال محک بزنیم.

بیایید سرمایه‌گذاری را به بدن انسان تشبیه کنیم، همان‌طور که می‌دانید بدن انسان در دوران طفولیت و نوزادی رشدهای سریعی دارد. شرکت‌های بزرگ در حکم یک انسان بالغ 30 ساله‌ای هستند که مقاومت بدنی بالایی به نسبت یک نوزاد دارند. در مقابل، شرکت‌های نوپا حکمِ نوزاد شش‌ماهه‌ای رادارند که باوجود ضعف، پتانسیل رشدهای سریع در مقطع کوتاه رادارند.

سرمایه‌گذاران ریسک گریز

برخلاف سرمایه‌گذاران جسوری که به دنبال ماجراجویی در بازار هستند، محافظه‌کاران روش سرمایه‌گذاری لاک‌پشتی را انتخاب می‌کنند! شعاری اصلی این گروه سرمایه‌گذاران حفظ سرمایه است. آن‌ها معتقدند این قدرتِ بهره‌ی مرکب  است که ریال‌هایشان را به میلیاردها دلار ثروت تبدیل می‌کند، نه اقدامات جسورانه!

نویسنده‌ی این مقاله (ابراهیم شمسی) نیز دقیقاً بر اساس روش سرمایه‌گذاری لاک پستی و با استفاده از قدرت بهره مرکب، نتایج فوق‌العاده‌ای را در معاملات خود با پایلوتِ سپیدار  کسب نموده است.

سرمایه‌گذاران ریسک گریز ماندگاری را به سودهای بزن و در رو (!) ترجیح می‌دهند. بر همین اساس تلاش می‌کنند تا سرمایه خود را در سهم‌های خوش‌سابقه و آزموده سرمایه‌گذاری کنند.

البته آن‌ها به‌خوبی می‌دانند که سهم‌های بورسی خودشان باید بخشی از یک پرتفوی  سرمایه‌گذاری باشد؛ بنابراین حتی هیچ‌گاه تمام سرمایه خود را نیز در بازار سهام سرمایه‌گذاری نمی‌کنند. آن‌ها در کنار سبد سهام خود، سپرده‌ی بانکی و اوراقِ قرضه را نیز در دستور کار قرار می‌دهند. در ادامه می‌خواهیم چند ویژگی این روش سرمایه‌گذاری را برایتان توضیح دهیم.

1- ارزش بازار بزرگ

سرمایه‌گذاران ریسک گریز معتقدند سهم‌هایی باارزش بازار بزرگ (سهام شناور) در برابر ناپایداری‌های اقتصادی ایمن‌ترند. این شرکت‌ها برخلاف شرکت‌های نوپا، تلاش می‌کنند ریسک تجاری خود را به‌شدت کاهش دهند؛ بنابراین شرکت‌هایی که ارزش بازار بزرگ دارند باب دندان سرمایه‌گذاران محافظه‌کار است.

2- سرمایه‌گذاری در صنایع مادر

سرمایه‌گذار محافظه‌کار معتقد است صنایع مادر و شناخته‌شده کمترین ضربه را در بحران‌ها و شرایط بد اقتصادی می‌خورد. هرچند این قاعده قطعی نیست، اما تجربه نشان داده است در شرایط بازار و وضعیت اقتصادی بد، صنایع بزرگ آسیب زیادی نمی‌بینند.

3- عملکرد اثبات‌شده

ریسک گریزها به دنبال سرمایه‌گذاری در شرکت‌هایی هستند که عملکرد مثبتی را طی سالیان قبل از خود نشان داده‌اند. شرکت‌هایی که سال‌به‌سال توانسته‌اند سود سازی کنند و فروش بیشتری داشته باشند. سهم‌هایی با عملکرد مثبت و پایداری بالا یکی دیگر از اولویت‌های این سرمایه‌گذاران است.

سخن نویسنده

اینکه من و شما چه سبک سرمایه‌گذاری را در پیش بگیریم کاملاً تابع شرایط مالی، ویژگی‌های روانی هر شخص و شرایط بازار است. حرفه‌ای‌های بازارهای مالی ازجمله جورجی شوارتز و وارن بافت معتقدند حفظ سرمایه بسیار مهم‌تر از کسب سود است. بااین‌وجود قضاوت درباره افراد با منطق ارسطویی در این بازار جواب نمی‌دهد! یقیناً هرکسی متناسب با تراز مالی زندگی خود و تیپ شخصیتی که دارد روش سرمایه‌گذاری متفاوتی را در بازار انتخاب می‌کند.